Jack Russell Terrier
Wzorzec FCI nr 345 /9.08.2004/F/D/GB
Pochodzenie: Wielka Brytania
Kraj utworzenia rasy: Australia
Data publikacji obowiązującego wzorca: 25.10.2000
Użytkowanie: terier pracujący, nadający się do norowania. Doskonały jako pies do towarzystwa.
Klasyfikacja FCI: grupa 3 teriery, sekcja 2 teriery małe. Wymaga się prób pracy
WYGLĄD OGÓLNY:
Mocny, energiczny i zwinny terier o silnej osobowości. Jego gibkie ciało jest średniej długości. Wyraz zapału, właściwa mu gorliwość łączą się z bystrością jego ruchów. Ogon może być przycinany, lub nie. Sierść gładka, szorstka lub drutowata.
WAŻNE PROPORCJE:
- ogólnie pies jest dłuższy niż wyższy;
- głębokość klatki piersiowej mierzona od kłębu do mostka jest równa długości kończyn przednich, od łokci do ziemi;
- obwód klatki piersiowej chwyconej za łokciami ma wynosić ok. 40 – 43 cm.
CHARAKTER:
Terier o żywym usposobieniu, czujny, ruchliwy, inteligentny, pełen temperamentu. Odważny, nieustraszony, przyjazny przy spokojnej pewności siebie.
GŁOWA:
Mózgoczaszka powinna być płaska, umiarkowanej szerokości, stopniowo zwężająca się ku oczom, a następnie ku kufie o dobrej objętości.
Stop: dobrze zaznaczony, ale nie za wydatny.
Trzewioczaszka: trufla nosowa czarna.
Kufa: mierzona od nosa do stopu powinna być nieco krótsza niż mózgoczaszka (odległość od stopu do guza potylicznego).
Wargi: dobrze przylegające o czarnej pigmentacji.
Uzębienie: szczęka i żuchwa bardzo mocne, głębokie, szerokie o dużej sile chwytu. Zęby mocne. Zgryz nożycowy.
Oczy małe, kształtu migdała o bystrym, przeszywającym spojrzeniu. NIE MOGĄ BYĆ wyłupiaste, powieki mają ściśle przylegać do gałki ocznej. Ich brzegi są czarno pigmentowane.
Uszy: bardzo ruchliwe, jędrne, guzikowate lub opadające.
Policzki: o dobrze zaznaczonej muskulaturze.
SZYJA: Silna o czystym obrysie. Umożliwia swobodne noszenie głowy.
TUŁÓW: Mieści się w prostokącie.
Grzbiet prosty. Odległość od kłębu do nasady ogona jest nieco większa niż wysokość psa w kłębie.
Lędźwie powinny być silne, krótkie i mocno umięśnione.
Klatka piersiowa raczej głębsza niż szersza, z dobrym prześwitem od podłoża. Mostek znajduje się w połowie wysokości psa mierzonej od kłębu do ziemi. Żebra winny być dobrze uwypuklone od swej nasady, przy kręgosłupie. Na bokach spłaszczają się tak, że chwyciwszy za łokciami psa w obie dłonie możemy go objąć. Obwód powinien wynosić w przybliżeniu 40 – 43 cm. Rękojeść mostka (przedpiersie) uwypuklone tak, ze znajduje się wyraźnie przed stawem barkowym.
OGON: W spoczynku może opadać. Gdy pies jest w ruchu winien się unosić. W przypadku gdy został skrócony, jego koniuszek ma znajdować się na poziomie wysokości uszu.
KOŃCZYNY:
• Kończyny przednie:
Łopatki dobrze pochylone ku tyłowi, nieprzesadnie umięśnione. Jako całość kończyny od łokci po ziemię proste, niezależnie czy oglądamy je od przodu, czy z boku.
Ramiona dostatecznie długie i kątowane tak by łokcie znajdowały się pod tułowiem.
• Kończyny tylne:
Silne i muskularne, w odpowiedniej proporcji do masy ciała w łopatkach. (Tył pasuje do przodu – nota tłumacza).
Stawy kolanowe dobrze kątowane.
Śródstopia w swobodnej postawie, oglądane od tyłu są równoległe.
Stawy skokowe nisko położone.
Łapy okrągłe, o twardych opuszkach, nieduże, nie kierują się na zewnątrz, ani do wewnątrz. Palce średnio wysklepione.
RUCH:
Harmonijny, swobodny i sprężysty.
OKRYWA WŁOSOWA:
Sierść może być gładka, szorstka lub drutowata. Odporna na wpływy atmosferyczne. Nie może być korygowana ( skubana) aby nadać psy wygląd gładkowłosego lub o włosie drutowatym.
Umaszczenie białe MUSI dominować, ze znaczeniami czarno podpalanymi, czarnymi lub rudymi.
Te mogą być od jasnopłowych, po bardziej intensywne, kasztanowe.
WZROST I WAGA:
Wzrost: idealny: 25 – 30 cm.
Waga: na każde 5 cm wysokości powinien przypadać 1 kg masy ciała. Pies o wzroście 25 cm powinien ważyć ok. 5 kg. Pies o wzroście 30 cm odpowiednio 6 kg.
WADY:
Wszelkie odstępstwa od powyższego standardu są traktowane jako wady i ocenia się je w zależności od ich stopnia oraz wpływu na zdrowie i samopoczucie psa.
Do poważnych wad zaliczyć należy:
- brak typu terriera;
- brak harmonii, niedostatek, lub przesada w odniesieniu do któregokolwiek z punktów wzorca;
- mało wydajny, bądź wadliwy ruch;
- nieprawidłowe uzębienie.
Psy o widocznych wadach fizycznych, lub odchyleniach psychicznych powinny być dyskwalifikowane.
UWAGA:
Samce muszą mieć normalnie rozwinięte dwa jądra umieszczone w mosznie.